καταπαύσιμος

-η, -ο (Μ καταπαύσιμος, -ον) [κατάπαυσις]

νεοελλ.

αυτός που είναι δυνατόν να καταπαύσει, να τερματιστεί, να σταματήσει

μσν.

αυτός με τον οποίο είναι δυνατή η κατάπαυση, αυτός που καταπαύει, που φέρνει απόλυτη ησυχία και γαλήνη, ο καταπαυστικός.